gefeliciTAART.nl - Black Friday

Kinderen en uitspraken: vaak heel ongepast, maar altijd eerlijk en recht voor zijn raap. Al eerder kon je lezen over grappige uitspraken van kinderen in tijd van rouw en verlies. Vandaag in het laatste deel staan de laatste gênante uitspraken gedaan voor overlijden, tijdens de begrafenis of crematie.

 

Kinderen en hun relatie met dood en verdriet

Kinderen ervaren emoties over het algemeen heel anders dan wij. Zeker als ze heel jong zijn moeten ze nog leren om met bepaalde emoties op dezelfde manier om te gaan als wij volwassenen. De dood is voor veel kinderen bovendien een abstract begrip. Want nooit meer zien of spreken is in hun verbeelding onmogelijk. Daarbij lijken zij zich heel snel te verzoenen met de nieuwe werkelijkheid, waarbij een geliefd familielid gewoon niet meer aanwezig is.

 

Grappige uitspraken van kinderen in tijd van rouw en verlies deel 3

Dat kinderen in situaties waarbij eigenlijk vooral rouw en verdriet overheersen niet altijd gepaste uitspraken doen, blijkt uit jullie massale reacties. En juist in die momenten van pijn en verdriet zorgen deze uitspraken voor een lach en een moment van ontspanning. Lees snel verder en ontdek grappige uitspraken die kinderen hebben gedaan in een tijd van rouw en verlies. Heb je deel 1 en 2 gemist? Hier lees je deel 1 en hier deel 2.

 

Hebben we allemaal een schep?

Daniëlle: ‘In januari is de dochter (10) van onze beste vrienden overleden. We hebben onze zoon (toen 3 bijna 4) meegenomen in het proces met afscheid nemen alleen niet bij de begrafenis.Een paar dagen na de begrafenis ben ik met hem langs gegaan en verteld dat we haar niet meer kunnen zien.

Ze was overspoelt met mooie bloemen en stukjes. Dus vertelde ik hem dat zij daar onder lag.Toen bukte hij voorover en keek wat dichterbij en zei “ik kan haar niet onder de bloemen zien hoor” “waar is ze dan?” Daarna rende hij de begraafplaats over.’

Rianne: ‘Toen mijn oma werd begraven is onze zoon van bijna 4 mee geweest naar de begrafenis. Toen we de begraafplaats opliepen riep hij: ‘Ok. Hebben we allemaal een schep?’

Maartje: ‘Mama, als iemand gecremeerd wordt is het eigenlijk net als met spinazie. Er blijft maar heel weinig van over he?’ Zo heeft denk ik nog nooit iemand over een crematie gesproken.’

Marloes: ‘Een goede vriend overleed en toen ik het vertelde aan mijn oudste (6), was hij verdrietig maar ook praktisch. Ik vroeg hem of hij een tekening voor de overledene wilde maken. “Oh nee hoor mama, dat is zonde want die kan hij toch niet meer zien’. ”

 

Je mag niet met schoenen op tafel

Laura: ‘Toen ik 5 was overleed mijn opa. Hij was al heel lang ziek en wilde de kleinkinderen niet meer zien, zo mochten we hem niet herinneren.

Hij overleed op mijn broers verjaardag, de hele familie bij elkaar. Ik hoorde het nieuws en werd boos: “Jullie mochten hem wel zien en ik niet. Nu is hij dood en kan ik hem nooit meer zien, dat is niet eerlijk.” Waarop mijn neefje van 4 zei: “hocus pocus Pilatepas ik wou dat opa weer levend was.”

Lianne: ‘Vandaag uitvaart van mijn vader. Hij lag thuis opgebaard, met daaronder uiteraard een koelsysteem. Op het moment dat we mijn vader optilden om hem in de kist te leggen, zei mijn neefje van 6 jaar dat hij ook graag op dat koude bed wilde liggen.’

Yvon: ‘Toen ik voor het eerst met mijn jongste zoon naar het kerkhof ging riep hij verwonderd: ‘ohhh is dit echte rip.’

Manouk: ‘“Waar is opa eigenlijk dood gegaan? In huis? Maar waarom zit er dan geen gat in het plafond?” We zeggen altijd dat opa nu een sterretje is.’

Maaike: ‘Bij het overlijden van overgrootoma tegen zijn opa; ‘ik ga wel een nieuwe mama voor je kopen.’

Bianca: ‘Mijn man, papa van mijn meiden, lag thuis opgebaard. Mijn dochters waren toen 5 en 7. Op een gegeven moment zag ik mijn jongste dochter met haar dokterskoffertje naar haar papa toe lopen. Stethoscoop in haar oren, luisterend naar zijn hart en vervolgens zei ze: “Nee, sorry, jij bent dood.”

Toen wij de uitvaart hadden van mijn man, de papa van mijn meiden, destijds 5 en 7, die aan een hersentumor is overleden na een ziekbed van vijf jaar, hield onze beste vriend een toespraak. Hij eindige zijn toespraak met: “Tot over 40 jaar!”… Mijn dochter reageerde meteen: “Wordt Roger dan 80?!!!”

We hadden ons eerste uitje een paar dagen na de crematie van mijn man, papa van mijn meiden toen 5 en 7. Gewoon even een rondje door de stad. Maar het was druk en we kwamen de een na de ander tegen die even een praatje met ons wilden maken. Mijn dochters hadden er op een gegeven moment genoeg van. Tot we weer iemand tegenkwamen, maar die alleen maar zei in het langslopen: “Gecondoleerd.” “Zo”, zei mijn dochter, “Zo kan het dus ook, kort maar krachtig.”

Thea: ‘Mijn vader was overleden en gecremeerd, en we gingen zijn as op halen. Moesten wachten in een kamer met de urn op tafel. Waarop mijn jongste vroeg “Had opa zijn schoenen aan toen hij in de oven ging? Ik vroeg hem waarom hij dat vroeg. “Nouuuuu zei hij, je mag niet met je schoenen op tafel.’

 

‘Kijk, hij doet het nog een beetje…’

Sandra: ‘Toen mijn vader (51) stierf en zijn ouders (83 en 87) verscheurd naast hem zaten, kwam mijn neefje (7) binnen en zei: niet verdrietig zijn opa en oma. Hij tilde mijn vaders arm op en bewoog deze heen en weer met de woorden: kijk hij doet t nog n beetje.’

Selma: ‘Dochter (7) op kaart: “Rust zacht in de kist, voordat iemand je eruit vist. Waar je geest is weten we niet, maar wel dat het goed gaat met je parkiet.’

Désirée: ‘Mijn kids hebben mijn moeder nooit gekend. Maar vertel ze over haar. Toen we naar haar gedenkplekje gingen riep mijn dochtertje (3) “Oma kom maar tevoorschijn, we zijn klaar met verstoppertje spelen”. Door mijn tranen heen schoot ik in de lach, niet alleen wij maar ook vreemde mensen die er rond liepen…’

Lonny: ‘Mijn dochter was 3 toen we het graf van mijn opa gingen verzorgen. Of we een schepje bij hadden, want ze had die opa nooit ontmoet en ze wilde hem wel eens zien.‘

Annemarie: ‘Mijn moeder lag opgebaard. Ik vraag aan mijn zoon toen 9. Wil je bij oma kijken. Ja zei hij. Ik zei als je het eng vind gaan we meteen weg. Hij was heel stil. Ik zei vind je het eng. Nee zei hij maar…. de neus van oma lijkt op de neus van Gargamel ( smurfen). ( neus was ingezakt). Nou wij konden onze lach niet inhouden.’

Esther: ‘Voor het eerst, na het overlijden van mijn man en vader van onze kinderen, was ik in de supermarkt. Bij het afrekenen zei mijn zoon van toen 6jr tegen de kassajuffrouw “mevrouw, wilt u niet alles scannen? Mijn vader is net dood en mijn moeder heeft nu minder centjes”. De kassajuffrouw vond dit een lastige vraag, wat ik helemaal begrijp.’

 

Maar goed dat oma kan zwemmen

Astrid: ‘Mijn schoonmoeder is uitgestrooid op zee waarop mijn zoontje zei “toch maar goed dat oma kan zwemmen.’

Dess: ‘Mijn neefje vroeg tijdens de rouwdienst; is er ook eten op dit feestje?’

Lisenka: ‘Mijn oma was overleden. Oude oma voor onze kinderen. Ik had uitgelegd dat ze begraven zou worden en dat ze naar de hemel zou gaan. Dus toen zei mijn zoontje van toen 5 jaar: gaan jullie haar in de lucht gooien?’

Anoniem: ‘Mijn zoon van 3 ging mee naar onze overleden buurman die stond opgebaard in de huiskamer. Thuis bij ons stond een pop die de ogen dicht had als ze lag en waarvan de ogen opengingen als ze rechtop gezet werd. Stootte hij me aan naast de kist en zei ” Als ze hem rechtop zetten doet ie het weer.’

 

 

In de afgelopen drie weken heb je kunnen lezen welke uitspraken kinderen kunnen doen in tijden van rouw, verlies en verdriet. Wat bij allemaal terugkomt is de nieuwsgierigheid, kinderlogica, maar ook het feit dat kinderen door hun gedrag en uitspraak even een sprankje blijdschap, afleiding en lach op iemands gezicht kunnen toveren.

 

The following two tabs change content below.

Anja

Moeder van twee volwassen kinderen, creatief, denk graag out of the box en weet wat het is om kinderen op te voeden. Hier deel ik tips die je als ouder altijd wel kunt gebruiken. Daarnaast inspireer ik met artikelen over de laatste trends, uitjes, gezondheid en nog veel meer.

1 REACTIE

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in