gefeliciTAART.nl - Black Friday

In een nieuwe reeks artikelen lees je elke keer het bevallingsverhaal van een andere moeder. Dit keer het bevallingsverhaal van… Xenia.

Het bevallingsverhaal van… Xenia

Of je nu voor de eerste keer moeder wordt of voor de derde keer: geen enkele bevalling is anders. Ook kun je bevallingen niet met elkaar vergelijken. Als zwangere wil je echter wel de verhalen van andere moeders horen en lezen. Daarom vanaf nu het bevallingsverhaal van… Xenia over haar eerste bevalling. Van een positieve zwangerschapstest tot de geboorte van haar dochter.

Mijn bevalling? Nou dat ging zo

Daar is het dan. Een positieve zwangerschapstest. Oké, en nu? Laten we nog een paar testen doen om te zien of het wel echt is. Mijn gevoel zegt namelijk “Nee dit kan niet, dit is vast niet echt”. Dan blijken ze allemaal positief te zijn. Er groeit een klein wezen in mij. Ik kan mij er nog helemaal niets bij voorstellen.

Tot ik de eerste echo zie. Ja, het is echt. Ik zie een sterk kloppend hartje en iets dat lijkt op een garnaal? Of nee, het lijkt ook wel een beetje op een pinda. Wel ben ik direct nieuwsgierig naar het geslacht en hoe alles zal gaan. Niets leuker dan shoppen voor een baby. Weken en maanden gaan voorbij. Steeds dichter bij het einde van de zwangerschap.

Leestip: 9 Tekenen die wijzen op een zwangerschap

Week 27  Harde buiken

Mijn partner en ik liggen op bed. Ik lig er niet comfortabel bij. De harde buiken die eerst enkel af en toe waren beginnen langzaam vervelend te worden. Mijn partner belt de verloskundige die met spoed een huis bezoek komt doen. Ja hoor, een doorverwijzing naar het ziekenhuis, want als we er niks aan doen komt het kleine meisje VEEL TE vroeg. Wat ik voelde bleken voorweeën te zijn.

Oke, zo voelt dat dus en nu? Na onderzoek blijk ik te kampen met een urineweginfectie dat mogelijk de oorzaak was van die weeën. Met een antibiotica kuur word ik de volgende dag weer naar huis gestuurd. Nog even blijven zitten kleintje, het is nog niet jou tijd.

Ongeduldig wachten: wanneer komt ze nou?

Het aftellen begint. De laatste weken voelen als zwaar. De voorweeën zijn elke dag aanwezig maar ik voel nog genoeg kracht om door te gaan. Week 40 … Week 40+1 … Week 40+2 .. het tellen gaat door tot week 41 wanneer de verloskundige en ik in gesprek gaan over een bevallingsinleiding. Elke dag en nacht heb ik last van weeën maar op de één of andere manier zet het niet door. Het is de spanning die mijn bevalling tegenhoudt. Schrik voor wat komen gaat. Zal het pijn doen? Kan ik dit wel? Dat zal toch moeten mijn lichaam is ervoor gemaakt, toch?

De weg naar het einde – van ballonkatheter tot ruggenprik

We beginnen met een ballonkatheter. Dit is een klein ballonnetje dat in de vagina wordt gebracht in de hoop dat dit de bevalling zal doen beginnen. Of het iets zal uithalen is bij iedereen verschillend. Ik heb me rot gezocht op internet naar ervaringen van anderen. Echter besefte ik mij ook wel dat niet iedereen gelijk is en dus het effect ook bij iedereen anders is. Toch heb ik mij suf gelezen. De volgende ochtend om 07.30 uur worden we ontvangen in het Martiniziekenhuis in Groningen. Op een paar weeën na had er nog steeds geen bevalling plaatsgevonden.

De arts in opleiding legt mij aan het infuus. De welbekende “weeënopwekkers” oftewel Syntocinon. Helaas prikte hij zo vaak mis dat zijn praktijkbegeleider dit moest overnemen. He He, eindelijk iemand die het wel kan, dacht ik. Vlak daarna worden ook mijn vliezen gebroken. Dit voelt niet heel prettig en dat heeft de arts geweten. Ik zei tegen hem dat ik best wat kan hebben maar dat ik ook gewoon gevoel heb. Dat maakte het voor hem niet makkelijker en hij sloeg rood aan. Zo rood als een tomaat probeerde hij zijn werk verder te doen. Een grote plas vruchtwater verliet mijn lichaam. Oke, dit is dus vruchtwater en nu? Die vraag werd beantwoordt met een weeënstorm.

De bevalling van Xenia aan de monitor

De ene wee na de andere meldde zich en ik had geen tijd om op adem te komen. Ik had geen cursussen gevolgd. Maar toch door het lezen van ervaringen en veel artikelen wist ik dat ik dit kon volhouden door de weeën weg te puffen. Ik kijk op de klok en dan zie ik dat het 15.00 uur is. Ben ik al zolang bezig? Het volgende onderzoek nadert.

We gaan kijken hoever de ontsluiting is. Er is amper vooruitgang geboekt. De ontsluiting zit op 4cm. Ook de weeënopwekkers werden tegengehouden door mijn onbewuste stress. Dit was zo vermoeiend dat ik uiteindelijk om een ruggenprik vroeg. Ik wil er één en wel nu. Er werd mij vertelt dat ik dit eerder had moeten aangeven waarop ik zei dat ik natuurlijk wilde bevallen en ik anders veelte moe zou zijn. Ik wil graag even bijkomen, bij voorbaat dank.

De bevalling van Xenia pijnstilling

De bevalling en kennismaking met ons meisje!

De ruggenprik deed haar werk. Ik kon eindelijk op adem komen en normaal een gesprek aangaan met mijn partner die ongemakkelijk op een bankje zat. Hij had het met mij te doen maar tegelijkertijd verveelde hij zich dood. 18.00 uur .. 19.00 uur .. 20.00 uur.. “Mevrouw Meijer, de weeën zetten zich niet genoeg door. Wij gaan u van houding veranderen om te zien of dat iets uithaalt”. Ik heb tegen gesputterd. ” Nee liever niet, ik lig goed zo”. Ze hebben het voor elkaar gekregen. Ik word op mijn zij gedraaid waarna alle toeters en bellen af gingen. Dit ging niet goed. De hartslag van de kleine en mij gingen flink te keer. Ik kon alleen zeggen dat ik gelijk had nadat de verpleegsters zeiden dat het misschien toch geen goed idee was.

De bevalling van Xenia check

De ontsluiting wordt gecheckt en ik mag dan eindelijk mee persen. Na twee oefenpersen ziet de verpleegster dat het erg snel gaat en roept de arts erbij. Na elke goeie pers moest ik even ontspannen om door te kunnen gaan voor de volgende wee. Ik voel inderdaad wat zakken en probeer het terugzakken tegen te houden. Na maar liefst 4 weeën is ze er dan eindelijk! Milena Aimée is geboren om 00.38 uur. Het eerste wat ik tegen onze dochter zei is “Waarom heb je ons zo lang laten wachten, was het daarbinnen zo fijn?”

Ik was moe en wilde niets anders dan naast mijn meisje slapen. Tijdens het hechten, omdat er twee aders waren geknapt, stond mijn broer met mijn jongere zusje buiten de verloskamer te wachten. Ons eerste bezoek. Ik denk dat ze maar 5 minuten bij mij zijn geweest. Toen we weer alleen waren kon ik niet anders dan staren naar onze creatie. Ze was zo klein, zacht, lief en mooi. Dat dit alles het meer dan waard was!

De bevalling van Xenia mijn baby

Wil je jouw bevallingsverhaal delen? Mail dan naar tipsvoormama@tips-media.nl ovv de bevalling van (jouw naam).

The following two tabs change content below.

Anja

Moeder van twee volwassen kinderen, creatief, denk graag out of the box en weet wat het is om kinderen op te voeden. Hier deel ik tips die je als ouder altijd wel kunt gebruiken. Daarnaast inspireer ik met artikelen over de laatste trends, uitjes, gezondheid en nog veel meer.
Vorig artikelAlles wat je moet weten over babykleding wassen
Volgend artikel9 Nuttige kraamcadeautjes die elke moeder kan waarderen

1 REACTIE

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in